Rondom mij

Bijna een jaar geleden begon ik stilaan af te tellen voor iets wat nadien een onvergetelijke herinnering zou blijken: mijn reis naar Noorwegen.
Om onverklaarbare redenen is mijn verslag over die reis blijven steken op 3 afleveringen, en da's volledig onterecht. Niet alleen is Noorwegen misschien wel het mooiste wat ik ooit zag, ook de gastherenbehoren tot de liefste mensen die er zijn.

Nadat ik twee dagen op rij het onvergetelijke Preikestolen gezien had, trok ik in de regen - ah ja, want het deed daar die dag niets anders - naar een andere indrukwekkende bezienswaardigheid: Gloppedalsura.
Gloppedalsura bestaat uit imposante rotsblokken die bij een lawine naar beneden zijn gekomen en rusten op een eindmorene van een gletsjer. De gletsjer die het hele gebied bedekte, is pas 10.000 jaar geleden gesmolten.
Meer uitgebreid, maar dan in het Engels, klinkt het zo:

Gloppedalsura consists of avalanche boulders that are piled on top of an end moraine.
10,000 years ago the ice sheet that covered the area, melted away. For a period of time the massive end moraine dammed the Hunnedal river's former course, towards Veen and Vikeså, and formed a lake in Byrkjedalsgryta. The terraces in Byrkjedal at 240 metres altitude are evidence of this moraine-dammed lake. The annual cycle of frost and expanding ice broke free a vast number of boulders and rocks and sent them tumbling down the southern mountainside. This debris settled as a 100-metre thick scree on top of the moraine.
Hunnedal river and the lake in Byrkjedalsgryta were forced to find a new outlet; the water burrowed a gully from Byrkjedal towards Gilja - Giljajuvet.

Maar in dit geval is er om dit te omschrijven echt niets krachtiger dan het het beeld. Bij voorkeur zelfs gewoon het menselijk oog, maar jullie zullen het met een aantal foto's moeten doen.
Vergeef mij de opsomming van foto's, maar ze zijn echt de moeite. Vind ik toch. Maar dat zal zijn omdat ik het in het echt zag, sommige dingen laten zich niet fotograferen. Toch niet door mij !

En de regen ? Die hoorde erbij, en stoorde NIET !!

Dit is de eerste indruk die je krijgt als je het smalle dal binnenrijdt, met in de verte de enorme rotsblokken die de bergwanden verbinden.

De foto hierboven en hieronder, en ook de onderste foto geven een indruk van de grootte van de rotsblokken; en dan staan de grootste er nog niet eens op: die liggen meer in het midden van het dal, in de rivier, maar bij gebrek aan referentie komen dat niet tot uiting op een foto.

Waar deze foto precies genomen is herinner ik me niet meer, maar ik vond het een prachtig beeld. Het zal heus wel heel mooi geweest zijn bij zonnig weer ook, maar door de regen en de mist heeft dit toch iets magisch.

Een vergelijkbaar zicht met de bovenste foto, maar dan genomen vanaf de andere kant van het korte dalletje.